Wżenić się w dysfunkcyjną rodzinę (bez utraty zmysłów)

„W co się żenię?”

Słyszałeś kiedyś powiedzenie: „Jeśli poślubisz ich, poślubisz rodzinę”?

W niektórych przypadkach to dobra rzecz. W innych… nie tak bardzo.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, czego możesz się spodziewać po wżenieniu się w dysfunkcyjną rodzinę i co możesz zrobić, aby zachować zdrowy rozsądek w tym procesie.

Czego możesz się spodziewać

1) Słaba komunikacja

Jedną z rzeczy, których możesz się spodziewać po małżeństwie z dysfunkcyjną rodziną, jest to, że ich umiejętności komunikacyjne będą, cóż, mniej niż świetne.

Ponieważ wszyscy są przyzwyczajeni do problemów pojawiających się, gdy wchodzą ze sobą w interakcje, mogą wystąpić problemy z tajemnicą i zaprzeczeniem, ponieważ nie będą zbyt otwarci, jeśli chodzi o dotarcie do prawdy.

Nie spodoba im się, gdy ich problemy zostaną ujawnione, więc zrobią wszystko, co w ich mocy, aby utrzymać wszystko w tajemnicy (aż może nadejdzie czas, kiedy będą mogli to wykorzystać na swoją korzyść).

Mogą zachować małe anegdoty o sobie nawzajem, aby wykorzystać je w triangulacji.

Triangulacja ma miejsce, gdy osoba manipulująca wyraża coś nie wobec obiektu swoich uczuć, ale wobec osoby trzeciej. Jest to taktyka, która może wywołać konflikt między dwojgiem ludzi i jest powszechnie spotykana w dysfunkcyjnych gospodarstwach domowych.

Przykładem tego w pracy jest sytuacja, w której rodzic mówi jednemu dziecku, że drugie źle go traktuje. Następnie zachęcali pierwsze dziecko do złości się na drugie, tworząc niepotrzebny konflikt z powodu nieporozumień.

Często nie słuchają się nawzajem, więc triangulacja działa, ponieważ mogą być przyzwyczajeni do tego, że nie są ze sobą bezpośrednio.

Jest to coś, czego można się spodziewać po dysfunkcyjnej rodzinie i na co należy uważać; jeśli czegoś od ciebie chcą, zrobią wszystko, co w ich mocy, aby to zdobyć, nawet jeśli oznacza to manipulowanie innymi członkami rodziny.

2) Brak empatii

Brak empatii wobec siebie nawzajem to kolejna powszechna cecha dysfunkcyjnej rodziny.

Mogą nie odczuwać współczucia i miłości do siebie nawzajem ze względu na sposób, w jaki zostali wychowani — wiele niepotrzebnych konfliktów i warunkowych uczuć.

Ponieważ rodzicom może brakować umiejętności dostrojenia się do emocji swoich dzieci, może być trudno połączyć się z nimi na tym poziomie (nawet gdyby chcieli).

Jeśli chodzi o uczucie warunkowe, ponieważ wokół jest mniej współczucia i miłości, członkowie rodziny (w tym twój partner) mogą czuć, że miłość nie jest czymś, co powinno być brane za pewnik — jakby musieli na nią zasłużyć.

Może to nawet przejawiać się w twoim związku z partnerem i może wymagać trochę pracy, aby ostatecznie naprawić.

3) Granice nie są rzeczą

Granice to linie między dwojgiem ludzi, których nie należy przekraczać.

Coś, co może być powszechne w dysfunkcjonalnym gospodarstwie domowym, to członkowie rodziny rysujący linię na piasku i ktoś inny z rodziny, który przychodzi, by ją obrócić wniwecz.

Mogą być nadmiernie zaangażowani w swoje życie, co jest szczególnie widoczne w stosunku rodziców do dzieci.

Z tego powodu nikt nie czuje się całkowicie niezależny ani prywatny; wszyscy są przyzwyczajeni do tego, że się nawzajem węszą i próbują wcisnąć się w miejsca, w których nie są mile widziani.

Mogą nawet używać introjekcji wobec siebie nawzajem. Introjekcja ma miejsce, gdy ktoś indoktrynuje przekonania innej osoby w sposób, który sprawia, że ​​​​czuje, że nie ma innego wyboru, jak tylko w to uwierzyć; nie dopuszcza możliwości różnych pomysłów.

Może to prowadzić do tego, że druga osoba poczuje, że jej pomysły nigdy nie są całkowicie jej i zaciera granicę między nią a manipulatorem.

Granice nie powinny być przekraczane; ludzie w dysfunkcyjnych rodzinach nie zawsze rozumieją, więc możesz pożegnać się z prawdziwą prywatnością i przywitać się z teściową, która nagle zaprasza się do twojego domu na obiad.

4) Będą zbyt krytyczni i kontrolujący

Inną rzeczą, na którą należy uważać, wchodząc w związek małżeński z dysfunkcyjną rodziną, jest ich skłonność do prób wzajemnego kontrolowania się z powodu ich perfekcjonizmu i, jak powiedziałem, braku pojęcia granic.

Uważają, że powinni mieć coś do powiedzenia we wszystkim, co dzieje się w ich życiu, co znowu częściej można zaobserwować u rodziców. Mogą narzucać swoim dzieciom nierealistyczne oczekiwania i nie zawsze wyrastają z tego sposobu myślenia.

Załóżmy na przykład, że spotykasz się z nimi na rodzinnej imprezie. W momencie, gdy tam dotrzesz, mogą pojawić się niepożądane komentarze, takie jak „czy myślałeś o przejściu na dietę?” lub „powinieneś wkrótce rzucić pracę”.

Rodzice mogą mieć obsesję na punkcie perfekcji, a ty nie będziesz wyjątkiem.

5) Mogą być zapalniczkami

Gaslighting ma miejsce, gdy jedna osoba manipuluje drugą osobą, kwestionując jej zdrowie psychiczne, aby dopasować ją do własnych narracji i przejąć kontrolę nad drugą osobą.

Mogą robić takie rzeczy, jak zrzucanie winy na innych ludzi za rzeczy, których nigdy nie zrobili lub mówić komuś, że zachowuje się „szaleńczo” lub jest „zbyt wrażliwy”, ilekroć spotykają się z uczuciami zranienia lub złości.

Możliwe jest również, że spróbują kontrolować uczucia innej osoby, mówiąc jej, co czuje. Na przykład ktoś może powiedzieć „nie czujesz się urażony” komuś, kto powiedział, że próbuje kontrolować narrację i sprawić, by sprawy potoczyły się po jego myśli.

Te sprzeczne doświadczenia są przykładami gaslightingu, a celem jest sprawienie, abyś poczuł, że coś jest z tobą nie tak za wiarę we własne doświadczenia, ponieważ upierają się, że ich wersja rzeczy jest absolutną prawdą.

Gaslighters robią to, co robią, ponieważ chcą czuć się wzmocnieni, gdy to oni kontrolują narrację.

6) Wpłynie to na twoje relacje z partnerem

To wszystko wymaga dużo pracy, więc nie możesz oczekiwać, że z tobą i twoim partnerem będzie płynnie.

Mają bagaż emocjonalny, który pochodzi z ich doświadczeń i jest to bagaż, który przeniknie do waszego związku, aż stanie się czymś, czego oboje nie możecie zignorować.

1) Albo nienawidzą o nich mówić, albo mówią o nich cały czas. Ta sytuacja jest frustrująca, a czasem najlepszym sposobem na rozładowanie emocji jest werbalne wyrażenie tego, co czują. To jest to, albo zaciskają usta, gdy pojawia się temat ich rodziny, ponieważ jest to dla nich zbyt wiele negatywności, aby o nich mówić.

2) Mogą nie wiedzieć, jak żyć bez chaosu i konfliktów. Jeśli to wszystko, co kiedykolwiek znali, może to przenieść się na twój związek; mogą być zszokowani tym, jak zdrowe mogą być rzeczy i wszczynać bójki tylko po to, by znów poczuć poczucie „normalności”.

3) Problemy z zaufaniem — bo kto by ich nie miał, żyjąc w kłamstwach, tajemnicach i manipulacjach przez całe życie? Mogą mieć problem z otwarciem się przed tobą (po tym, jak mieszkali w domu, w którym wszystko może zostać użyte przeciwko tobie) lub mogą nawet okazywać ci nieufność od czasu do czasu.

4) Mogą czuć, że nie zasługują na ciebie lub nie zasługują na szczęście. Z powodu uwarunkowanej miłości, z jaką żyli, cała ta bezwarunkowa miłość i współczucie, które im okazujesz, może spotkać się z murem podejrzeń i nieufności.

Oczywiście istnieje duże prawdopodobieństwo, że wszystkie te cechy pogarszają się za każdym razem, gdy wchodzą w interakcję z rodziną.

Mogą wydawać się inną osobą niż ta, którą masz zamiar poślubić, gdy są w pobliżu swojej rodziny, co może nie wróżyć dobrze w przypadkach, gdy muszą cię bronić przed komplementami lub jawną wrogością.

Czy warto wżenić się w dysfunkcyjną rodzinę?

Wszystko zależy od Ciebie i Twojego partnera.

Jest to zobowiązanie inne niż zobowiązanie, które już podjąłeś, decydując się na małżeństwo ze swoim partnerem, i składa się na to wiele czynników. Na przykład:

• Czy twój partner wie, że jego rodzina jest dysfunkcyjna? Jeśli tego nie zrobią, jesteś przeciwko nim bez wsparcia, które by cię wspierało.
• Jak często możesz spodziewać się widywania rodziny? Czy twój partner zerwał więzi, czy nadal regularnie doprowadzają się do szaleństwa?
• Czy zaakceptowałeś fakt, że ci ludzie będą na zawsze w tle twojego życia?

Nie są to najłatwiejsze pytania, ale jeśli chcesz podjąć najlepszą możliwą decyzję, musisz być szczery wobec siebie i swojego partnera.

Jak powiedziałem, jest to zobowiązanie, ale może być tego warte, jeśli ty i twój partner kochacie się wystarczająco, aby przejść przez czarną chmurę, którą jest ich rodzina.

Jeśli zdecydujesz się wżenić w rodzinę, oto kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby zachować zdrowie psychiczne podczas każdej napiętej kolacji i inwazji na twój dom.

Co możesz zrobić

1) Ustal twarde granice

Narysuj tę linię na piasku i chroń ją swoim życiem.

Ustalenie granic może oznaczać otwartą rozmowę z rodziną lub przeforsowanie planu bez informowania ich, czy rozmowy pokojowe nie wchodzą w rachubę. Tak czy inaczej, musisz przestać znosić rzeczy, które chcą robić.

Jeśli rozmowa z nimi jest możliwa, stanowczo wyjaśnij, czego nie będziesz tolerować, ale upewnij się, że zachowasz neutralność; chcesz unikać wszystkiego, co może wywołać emocjonalny wybuch.

Aby zachować neutralność, musisz ćwiczyć stanowczość, ale nie być niegrzecznym.

Bycie tym drugim może spowodować niepotrzebne tarcia i jeszcze bardziej pogorszyć sytuację. Zamiast tego bądź cierpliwy — zwłaszcza, że ​​może ich nie być.

2) Unikaj bałaganu

Kiedy toczy się wojna, nie wchodzi się prosto w sam środek krzyżowego ognia, prawda?

Ćwicz dystans i nie uczestnicz w żadnych kłopotliwych sytuacjach, zwłaszcza tych, które nie dotyczą bezpośrednio Ciebie ani Twojego partnera.

Na przykład, jeśli sytuacja zaczyna robić się napięta, kiedy jesteś u nich w domu na święta, nie bierz przynęty; zachowaj spokój i opanowanie, a wyjdziesz stamtąd bez (miejmy nadzieję) żadnych ofiar.

3) Zaakceptuj fakt, że niektórzy ludzie nie mogą (lub nie chcą) się zmienić

To, jak zachowują się inni ludzie, jest poza twoją kontrolą. Nie możesz zmusić ich, aby zmienili się w lepszych ludzi, ponieważ jeśli nie chcą się zmienić, nie zrobią tego.

Nawet jeśli jest to dla ciebie trudne, musisz zarządzać swoimi oczekiwaniami.

Możesz chcieć naprawić z nimi sprawy dla dobra wszystkich zaangażowanych, ponieważ nadal masz nadzieję na dobre i zdrowe relacje z teściami, ale to ulica dwukierunkowa i wygląda na to, że jest korek.

Naucz się także akceptować, że to niekoniecznie ty; możesz pomyśleć, że przy całej ich taktyce coś jest z tobą nie tak.

Najprawdopodobniej tak nie jest, więc nie bądź dla siebie zbyt surowy, jeśli nie możesz ich przekonać; wiąże się z terytorium wżenienia się w dysfunkcyjną rodzinę.

4) Wiedz, kiedy wystarczy

W niektórych skrajnych przypadkach konieczne może być zerwanie więzów.

Może dochodzi do nadużyć lub zaczyna to poważnie odbijać się na tobie i twoim związku z partnerem. Cokolwiek to jest, będziesz wiedzieć, kiedy twoja cierpliwość się skończy i ty i twój partner zasługujecie na to, by przestać tolerować ich zachowanie.

To będzie trudne, zwłaszcza biorąc pod uwagę, jak bałagan może się pojawić, jeśli chodzi o relacje twojego partnera z rodziną.

Mogą nie chcieć odpuścić lub nadal mieć nadzieję, że sytuacja zmieni się na lepsze, ale oboje musicie mieć pod ręką tę trudną, ale niezbędną opcję, jeśli chcecie dobrego długoterminowego rozwiązania.

5) Patrz w przyszłość

Niezależnie od tego, czy zdecydujesz się na zerwanie więzi, czy nie, proaktywnym sposobem na zachowanie zdrowego rozsądku podczas małżeństwa z dysfunkcyjną rodziną jest kontynuowanie życia i pielęgnowanie rodziny.

Jasne, rodzina twojego partnera może czasem przeszkadzać (lub… przez większość czasu), ale przez resztę czasu skup się na rozwijaniu relacji z partnerem.

Coś, co możesz zrobić, to określić, czego nie chcesz zabierać rodzinie swojego partnera.

Jakich zachowań byś unikał? Jakimi wartościami chcesz żyć, a ich rodzina nie?

Wykorzystaj tę sytuację jako okazję do nauki i rozwoju, aby wzmocnić swój związek; jeśli jest to całe dobro, jakie możesz wyciągnąć z całego bałaganu, wasza dwójka może sprawić, że będzie tego warte.